HET GEZIN
Het gezin is de basis van de samenleving. Het algehele geluk van de mensen onder normale omstandigheden wordt bepaald door het geluk binnen het gezin, en de stabiliteit en beschaving binnen het gezin is een index van de stabiliteit en beschaving binnen een samenleving.
Echter heeft het materialisme de laatste decennia de controle, die de religie op de samenleving uitoefent, steeds meer opzij gezet en lossere idealen veroorzaakt betreffende de relatie tussen man en vrouw. Het resultaat is dat vele samenlevingen nu neigen naar 'vrije liefde'en het huwelijk steeds meer naar de achtergrond verdwijnt, omdat het zekere verantwoordelijkheden met zich meebrengt naar de twee partners toe. 'Vrije liefde'maakt ieder van de partners egoýÿstisch, omdat de man en de vrouw - hoewel ze elkaars partners worden in de plezierige kanten van het leven - elkaar op ieder moment kunnen verlaten en de ander aan zijn of haar lot overlaten, zodra hij of zij dat wil. Dit zou de partners kunnen beletten om een langdurige relatie, een gezamenlijk huis, een gezin met kinderen, etc. op te bouwen.
Onderlinge liefde tussen man en vrouw - een liefde die niet gebaseerd is op kortstondige passie, maar op een levenslange band - en de liefde voor de kinderen, leiden tot een hoge ontwikkeling van de gevoelens van onderlinge liefde binnen de samenleving. Het gezin is in feite de eerste leerschool van liefde en dienstverlening. Hier vindt men echt plezier in het lijden omwille van het welzijn van gezinsleden, en zo wordt het gevoel voor dienstverlening aan anderen ontwikkeld en verbreed.
Het huwelijk wordt dus in de Islam beschouwd als een manier om de mens moreel te verheffen, een manier om die gevoelens van liefde en dienstverlening aan te kweken, die de trots zijn van de mensheid. Daarom is gehuwd zijn de normale conditie die de Islam voorschrijft voor iedere volwassen man en vrouw.
De taken van de man en de vrouw in het gezin verschillen van elkaar en aan ieder wordt datgene opgelegd dat het best bij hem of haar past. In het algemeen is de man fysiek sterker dan de vrouw, en de vrouw is over het algemeen beter ontwikkeld als het gaat om gevoelens van liefde en affectie. Zodoende is zij beter geschikt om kinderen op te voeden en als manager van het huishouden te fungeren. Dit is een algemene regel; man en vrouw kunnen zelf onderling de taken binnen het gezin verdelen, zolang alle verantwoordelijkheden vervuld worden.
Kinderen die in een 'normaal'gezin opgroeien, zullen leren van de verschillende karaktereigenschappen van hun moeder en hun vader, en zodoende hun eigen karakter ontwikkelen. Iets opbouwen - een huis, een langdurige liefdesband, kinderen met een goed karakter, etc. - behoeft toewijding, en dit kan alleen worden bereikt in een langdurige relatie waarin bepaalde maatregelen zijn genomen (een huwelijkscontract) die de partners aanmoedigen om zo lang mogelijk samen te blijven, ook in moeilijke tijden.
"Onze Heer, schenk ons in onze echtgenotes en ons nageslacht de vreugde van onze ogen, en maak ons tot leiders voor degenen die zich hoeden voor het kwaad." (Koran 25:74)
Bron: De Nieuwe Wereldorde (Maulana Muhammad Ali)
Uit: Spiritual Note